Ο μόνος και οι άχρηστοι
Tags: Αλέξης Τσίπρας, πολιτική, βιβλίο, ΣΥΡΙΖΑ, δημοκρατία, πολιτική κουλτούρα
## Η «ΠαραμΙΘΑΚΗ» ενός πολιτικού αφηγήματος
Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησαν αποσπάσματα του νέου βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, το κοινό και οι αναλυτές είχαν αντιληφθεί τι ακριβώς επρόκειτο να διαβάσουν. Το βιβλίο, που παρουσιάστηκε ως μια πολιτική αφήγηση, αποδείχτηκε στην ουσία ένα παραμύθι — ή καλύτερα, όπως εύστοχα το χαρακτήρισε κάποιος, μια «ΠαραμΙΘΑΚΗ». Η έκπληξη όσων περίμεναν κάτι διαφορετικό ήταν μάλλον αδικαιολόγητη, αφού τα προδημοσιεύματα είχαν ήδη αποκαλύψει το περιεχόμενο και τον τόνο της αφήγησης.
Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον «μόνο» που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε σωτηρία, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονται ως «άχρηστοι» ή ανίκανοι να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής. Αυτή η διχοτομία ανάμεσα στον «ηγέτη» και τους «άλλους» δεν είναι καινούργια στην πολιτική ρητορική, αλλά η ένταση και η μονομέρεια με την οποία εκφράζεται στο βιβλίο προκαλεί προβληματισμό.
## Μια μονοδιάστατη θεώρηση της πολιτικής πραγματικότητας
Η πολιτική δεν είναι υπόθεση ενός μόνο ανθρώπου, όσο χαρισματικός κι αν είναι. Η δημοκρατία στηρίζεται στη συλλογική δράση, στην ανταλλαγή ιδεών και στην πολυφωνία. Η εικόνα του «μοναδικού σωτήρα» που διαπερνά το βιβλίο, υποτιμά τον ρόλο των θεσμών, των πολιτικών ομάδων και της κοινωνίας των πολιτών.
Επιπλέον, η απαξίωση των πολιτικών αντιπάλων και η αποκατάσταση της δικής του εικόνας μέσα από μια διχαστική γλώσσα δεν συμβάλλει στη δημιουργία γέφυρας εμπιστοσύνης. Αντίθετα, ενισχύει το κλίμα πόλωσης και διχασμού, που ήδη ταλανίζει τον τόπο.
## Η ανάγκη για ειλικρίνεια και αυτοκριτική
Ένα από τα βασικά στοιχεία που λείπει από το βιβλίο είναι η ειλικρινής αυτοκριτική. Η πολιτική πορεία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ έχει καταγράψει σημαντικές στιγμές, αλλά και λάθη που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Η αποσιώπηση ή η παραποίηση αυτών των στιγμών δεν βοηθά στην κατανόηση των αιτιών και των συνεπειών των πολιτικών επιλογών.
Η πολιτική ωριμότητα απαιτεί την αναγνώριση των λαθών και την ανάληψη ευθυνών, στοιχεία που δεν διαφαίνονται στο αφήγημα του βιβλίου. Αντίθετα, η επιλογή να παρουσιαστεί ως ο «μοναδικός» που αντιστάθηκε σε όλους τους «άχρηστους» δημιουργεί μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας.
## Γιατί έχει σημασία
Το βιβλίο «παραμύθι με όνομα» του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι απλά μια πολιτική βιογραφία. Είναι ένα δείγμα της πολιτικής κουλτούρας που κυριαρχεί σήμερα στην Ελλάδα, όπου η πόλωση και η μονομέρεια υπερτερούν της ουσιαστικής συζήτησης και του δημοκρατικού διαλόγου. Η κατανόηση αυτής της πραγματικότητας είναι κρίσιμη για την αναζήτηση λύσεων που θα οδηγήσουν τη χώρα μπροστά, μακριά από διχασμούς και απογοητεύσεις.
Η πολιτική δεν είναι παραμύθι, ούτε παιχνίδι των λέξεων. Είναι η τέχνη του εφικτού, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας. Και αυτό είναι κάτι που όλοι, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, οφείλουμε να θυμόμαστε.
Πηγή: https://www.tanea.gr/print/2025/11/25/opinions/o-monos-kai-oi-axristoi/